Baharın ilk günleri, güneş yüzünü yavaş yavaş ısıtmaya başlamıştı.Sokakta cinsi farklı miskin miskin yatan bir köpek yavrusu.İki adım atan üçüncü adımda kendini yerlere bırakan bir yavru...
Dikkatimizi çeken sahipsiz, sokağa bırakılmış bir yavru. Miskinliği uyuşukluğu adını tescil etti. Bezgin Bekir dedik Kemal ile.Sevimli sevgiye aç, karnı aç bir köpek yavrusu. Karnını doyurduk,sevdik,sahip çıktık.Bekir aşağı Bekir yukarı derken o bize biz ona ısındık.Bekir’in miskinliği başına çok iş açtı.Üzerine kimler basmadı ki, Her attığı çığlıkta koştuk yanına. Uyardık vatandaşı bazen tatlı dille bazen sert dille.Güneşin tadını en çok Bekir çıkardı ya,Uyanık çok sıcaklarda en kaba gölgede yine yerini buldu.Yaz kendini yavaş yavaş sonbahara bırakınca yine bir telaş aldı.Üşür mü nerede yatacak ? Ne yapabiliriz.?
Aklıma sert bir koliden küçük bir kulübe yapmak geldi. Buldum bir karton başladım kaplamaya netice karton yağmurda eriyip gitmesin.Bizim komşular durur mu el birliği yaptık. Arzu abla ,Okan,Merve,Kemal,Özge,Hüdaverdi abi gönül birliği yaptık yuva tamamlandı.İlk baştan içine girmek hiç istemedi.Bekir’i ikna etmek Arzu ablaya kalmıştı.En sonunda Bekir atladı girdi kulübenin içine çok mutlu olduk.Sıcak bir yerde kalacaktı.Akşam dükkanları kapatınca huzurlu gidecektik evlerimize.Kulübenin üzerine kocaman ‘BEKİR’İN YERİ ‘ yazdık.Gelen okudu giden okudu.Bizim Bekir oldu meşhur.Her yerden yiyecek kemik tavuk yağdı şişti de şişti.
Her sabah kontrol ediyoruz Bekir’i yuvasında mı değil mi? Aç mı ? Tok mu? Açlık ne kelime ona uzak bir terim.
Bir sabah geldik yok öğlen oldu yok. Telaş başladı.Acaba nerede ? Olsa telefonu arasan sorsan neredesin sen çabuk gel desek .Herkes haber bırakıyor Bekir’i gören var mı? En son nereye gitti? Çıkıp geldi pat diye. Bizde bir sevinç. Aynı sevinç Bekir’de de var kuyruk bir oyana bir buyana.Günler geçip gitti .Bekir her geçen gün büyüdü.Ünlendi.Çevresi çoğaldı.Aynı zamanda şişti de şişti. İsmail abisi özenle besledi. Tavuk menüsü çok genişti. Kızarmışından tutun da kemiğine etine kanadına... Sağlam bakım vardı.
Sıcaklar yine arttı. Bekir gelmemeye başladı.Belediyenin önünde Kasap Burak abinin önünden hiç ayrılmıyor.
Meğer bizimkisi kırmızı ete terfi etmiş. Yaşabey abimiz var belediye'de Bekir’e bakıyor öyle böyle değil. Yaşabey abi daha özenli besledi Bekir’i.
Ya Fuat abi oda ayrı bir ilgi gösterdi Bekir’e .Açlık bilmez Bekir Hem karnı tok hem de gönlü. Otoparkta iftar verilirken Fuat abi’nin peşine takılır,Karnını güzel doyurur.
Bekir Fuat Abinin peşini bırakmadı.Törenlere bile katıldı.Her yerde ismi resmi ve namı yürüdü.yürümeye devam ediyor.
Bekir’in bezginliğini pek dile getirmiyoruz artık sadece Bekir diyoruz.ara ara geliyor kendini sevdiriyor sonra vın gidiyor.Bakan çok seven çok.
Kıskanç bir de başka bir köpeği sevdiğimi görmesin hemen araya dalar köpeğe hırlar.kovar hemen onu.Beni seveceksin der gibi durur karşımda.
Bir kış günü fark edemedim sen dükkanın içinde kal. Sabah Arzu abla arıyor.Acele gel Bekir Dükkanda kalmış.Sabah geldim.Bizim ser flor muşambayı kemirmiş aklı sıra kapının altını kazacak çıkacak.Fırladı çıktı gitti.Geldi yine girdi dükkana biliyor benim unuttuğu onu sanki.
Sokak hayvanlarının sevgiye ihtiyacı
var. Hoşt diye kovarsanız havlar.
’’Sevgi ile büyüyen her şey iyidir’’
Tugay KEÇECİ
