Garson alın bu kediyi buradan ,çocuk korkuyor!

Çocuklarınıza sevmeyi , hayvan sevmeyi , hayvana saygı duymayı , çevreye ve yaşama saygı duymayı öğretmeliyiz.Bu konuda en büyük görev aileye düşüyor.

İçinizden birileri okullar ve öğretmenler ne işe işe yarıyor ! Her şeyi de aileye yüklemeyin kardeşim diyebilir .Fakat böyle denilmesi ;  ailenin çocuğun kişisel gelişimi ve değer yargıları üzerindeki etkisinin olmadığı anlamına gelmez.

Aile içinde öz saygısı geliştirilmeyen, çevreye ve hayvan yaşamına saygıyı öğretmeyen ailenin çocuğuna okul sistematiği içinde; sınav ve derslerden  bu konuyu öğretmek mümkün değildir.Var olan eğitim müfredatları saygı , öz saygı , sevgi, hayvan sevgisi, insan hakları , yaşam hakkı , hayvan sevgisi öğretimi ve eğitimini sağlamakta oldukça yetersizdir.

 Halbuki sokaktaki yoldan çevirdiğimiz birine sorsak , bu kavramlar ile ilgili ahkam kesecek fakat çocuğunu bu konuda yetiştiremeyecektir/Yetiştirmeyecektir. 

Aileler çocuklarına evrensel ahlak aşılamak yerine; çocuğu sınav yarışında daha başarılı olsun , birini geçsin, skoru fazla olsun diye elinden geleni yapmaktadır.

Geçtiğimiz yaz aylarında Kent ormanında  gözlemlediğim bir olaydan bahsetmek istiyorum.

Bir aile piknik yapmış elinde poşetlerle piknik alanından ayrılıyor .Giderken 4-5 yaşlarındaki çocuk en arkada yerdeki ve kendilerinden düşen çöpleri toplayarak ilerliyor. Yerden bir pet şişe alıyor . Anne görüyor çocuğa bağırıp çağırıp eline vuruyor ve çocuğun elindeki çöpleri bıraktırıyor.

Çocuk doğası gereği doğruyu yapmaya daha yakındır. Doğru olanı yapıyor ve annesi doğruyu yaptığı için onu azarlıyor . O çocuk bir daha çöp toplar mı? Muhtemelen toplamayacaktır.

Buna benzer bir durumu da   bir cafe de gözlemledim. Öğretmen olduklarını bildiğim bir çift yanlarına 1-1.5 ve 4-5 yaşlarındaki çocuklarını almışlar ,sevimli çağdaş bir aile görünümü çizmektedir.  

Genelde oralarda takılan sokak kedisi bu çağdaş  görünümlü toplumun örnek gösterdiği , topluma uyan saygılı , beyefendi ve hanım efendi  kişiliklerin masalarına  kedi yaklaşır .

-           - Pistt pisttt diye kediyi kovmaya başladılar. 4-5 yaşındaki çocukları da aynı hareketi yaptı. Kedi yine yaklaştı. Çağdaş ,eğitimli , ideal  beyefendi baba ayağa kalkıp kediyi kovdu .

Kedi gider mi?  4-5 yaşlarındaki çocuk kediye kendince sevimli hareketler yapmaya başladı .Kedi yaklaştı ve baba yine kediyi kovdu. 1-1.5 yaşlarındaki küçük çocuk bu kadar hengameden sonra  kediyi görünce ağlamaya başladı. Çağdaş , öğretmen, başarılı , beyefendi , herkes tarafından sevilen , topluma uyan , amir önünde ceketini iyi iliklemeyi bilen baba :

-           -Garson, çocuk korkuyor. Alın bu kediyi buradan ! Dedi. Ve garson beyde kediye ayağıyla kovdu.

Bu çağdaş görünümlü düzen ailesi gözümde nakavt oldu.

Kendi suçlarını kediye yüklediler .Suçlu kedi oldu. O çocuklar ne kadar hayvan yaşamına saygılı olacak acaba ileride? O öğretmen, öğrencilerine sevgi konusunda ne öğretebilecek? 

İşde ilgili baba merhametsizlik örneğini sonuna kadar sergilemiş oldu. Sosyal hayatta '' İYİ '' diye bilinen baba ne kadar iyi olduğunu sergilemiş oldu. Çünkü o baba sosyal hayattaki iyi olmayı toplum için hoş karşılanan göstermelik davranışlarla elde etti. Fakat kendi özelinde küçücük bir hayvana merhamet gösteremeyecek kadar bencil ve kötüdür . Bu insandan ne beklenilir? Bu ve bunun gibi insanlar çoktur